Jarenlang deden we dit kunstje in Weesp; maar aangezien we als Veteranen inmiddels ook al jaren innig verbonden zijn met SC Muiden viel het moeiteloos te verklaren dat we deze keer de schoenen onderbonden op het zorgvuldig opgebouwde complex aldaar.
Na het schudden van vele handen, en hier en daar een welgemeende gewenste smakkerd, werden de aanwezigen die actief gingen worden onderverdeeld in een geel gezelschap en een blauwe bende. De vaste veteranengroep was voor de gelegenheid aangevuld met wat jeugdig enthousiasme, wat opstomend talent en hier en daar wat oud elan. De uitgebalanceerde verdeling zal ongetwijfeld weer een hele puzzel geweest zijn voor de mannen die zich als leiding hebben opgeofferd, maar ze waren er weer wonderwel in geslaagd. En dat terwijl de samenstelling van het bonte totaalplaatje tot op de morgen van de wedstrijd aan wisselingen onderhevig was gebleken. Een scheidsrechter werd niet nodig geacht of ontbrak simpelweg; maar wel werd het treffen vanaf de zijlijn gadegeslagen door een multifunctioneel voetbaldier die de beschikking had over een fluit voor onvoorziene noodsituaties en om de tijd te kunnen beheersen. Aan de kant verder vaders en moeders, een enkele opa en oma, wat grut en nog een handjevol andere belangstellenden. Al zou het zo maar kunnen dat ze gewoon wat aan de vroege kant waren voor de aanstaande receptie. Er werd fijn en harmonieus gebald met kansen, hoogstandjes en gebroddel aan beide kanten. Hier en daar werd er gecoacht of werden er mededelingen gedeeld door ervaringsdeskundigen, maar nergens bleek de interventie van een leidsman nodig.
In de rust een lokaal bekertje Engelse thee en na de rust hetzelfde beeld. Wel viel het op, al was het maar bij mezelf, dat in het laatste stuk van de tweede helft de vermoeidheid wat toenam en de zorgvuldigheid wat afnam. Maar dat zal – net als de uiteindelijke uitslag – verder iedereen worst zijn.
Na een warme douche stonden de vochtige versnaperingen te wachten op de opgefriste matchmakers en daarnaast voor een ieder die de club kwam bezoeken voor een stevige handdruk met bijgevoegde gelukswens. Ik moest zelf bijtijds vertrekken omdat er elders een glaasje bubbels wachtte, maar ik hoorde van mensen die het weten kunnen dat het nog geruime tijd knus en gezellig bleef in de Bredius driehoek. Dat verbaasde me niks; ik kom er ook graag. Bedankt voor een ieder die maar de geringste inspanning heeft geleverd om deze happening mogelijk te maken en tot de/het volgende bal!
Frans
