SC Muiden/FC Weesp Veteranen 45+ - Real Sranang 0-5

Uit hadden we 7-2 verloren van de kleurrijke buurmannen van de Jaap Edenbaan en vandaag was het de vraag of we een huzarenstukje zouden kunnen uithalen of dat er zoals bijna gebruikelijk weer tartaar van ons werd gemaakt. Real Sranang kon in eerste instantie Sportpark Bredius in Muiden niet vinden – onze thuishaven van vandaag - en wij konden in elke instantie het net niet vinden.

Ondanks ook wat letterlijk afwezigen hadden we toch een compleet elftal op de been met een trio reserves inclusief een heuse keeper op goal. Ook was men er weer in geslaagd om een bewonderenswaardige durfal te vinden die het één en ander in goede banen wilde fluiten en onder een fris zonnetje werd er niet voor de laatste keer deze middag afgetrapt. Vooraf hadden we weer een overheerlijk bekertje koffie genuttigd, ingeschonken door de trouwe veteranencrew  en tijdens dit korte moment van geluk de menukaart van de dag bewondert. Want na gedane arbeid is het heerlijk om de verbrande calorieën weer ruimschoots aan te vullen met drank en spijs.

Real probeerde meteen gedreven om een voorsprong te pakken, maar door gezamenlijk luidkeels ingrijpen werd in beginsel het onheil nog afgewend. Helaas duurde het niet al te lang voor we maar weer eens tegen een lelijke achterstand aankeken en vrijwel vanzelfsprekend waren we daar zelf niet in de laatste plaats debet aan. Op het moment dat we een bal veroverden en met trots het stukje leder koesterden waren we het ronde speeltuig verontrustend snel weer kwijt en van opbouw kon nauwelijks sprake zijn. Als er toch eens ruimte ontstond dan werd er slakkerig gedraald of in de passing bedroevend gefaald en als slot op de deur had men een capabele rij verdedigers paraat. Nog voor de zonnige thee met een klontje was de achterstand nagenoeg onoverbrugbaar opgelopen en voor de tweede helft konden we er alleen nog maar het beste van hopen.

Toch werden de frêle schouders en de kleurrijke schoentjes er weer onder gezet om in ieder geval de eindstand dragelijk te houden en een beter resultaat te verwezenlijken dan in de uitwedstrijd. Onderling voerde Real heftige discussies, ondanks dat ze qua stand al lang en breed lachend op rozen vertoefden. Bij Sranang weet je nooit of ze elkaar enthousiast toespreken of een kleine burgeroorlog onderling voeren, want luidruchtig gepassioneerd zijn ze altijd en overal. In de eerste helft scoorden ze geloof ik 3 keer en in de tweede helft maar 2 keer, waarvan 1 keer via een volgens de deskundigen terecht toegekende strafschop. In de tweede helft hebben we het dus minimaal 33% beter gedaan, maar al met al zette dat ook geen graszoden aan de dijk.

De 0-5 die uiteindelijk in het boekje van de gelegenheidsscheidsrechter was genoteerd gaf de sportieve gasten in de kleedkamer naast ons kennelijk een flinke Paramariboost, want als je niet beter zou weten zou je denken dat er rellen waren uitgebroken. Maar nee, de heren waren in temperamentvolle discussies en vieren ons zoveelste verlies luidruchtig en langdurig. Van burengerucht was alleen voor ons wat sprake, want Bredius ligt op open terrein met ruimschoots ruimte om je hart te luchten. Ook als de decibellen de normen van de Hinderwet enigszins overschrijden.

Na een langdurige aangename douche om de opgedroogde tranen weg te spoelen en de klotsoksels te reinigen, stonden de vaasjes Brand weer voor ons klaar om het verloren vocht weer gepast te compenseren. Real Sranang kan een aardig balletje trappen, maar het zijn ook de mannen die je gerust uit kan nodigen voor het opvrolijken van een derde helft. Het bleef nog lang gezellig onrustig in het strandpaviljoen. Nog twee kansen om wat punten te sprokkelen; we gaan het gewoon proberen. Gelukkig hebben de meeste een rustdag na de verjaardag van Willem A, zodat we uitgerust aan de start van de voorlaatste wedstrijd kunnen verschijnen. TOV uit;
graag tot dan.