Competitie
Mannen 45+ zaterdag, 45+1, 1e klasse 03
Datum
18 maart 2017 14:30
Accommodatie
Onbekend
De thuiswedstrijd hadden de gerijpte waterschildpadden tot hun intense geluk van Buiksloot gewonnen en vandaag wilden ze dat huzarenslaatje graag herhalen. Het complex was met enige elektronische hulp snel gevonden; ondanks de druilregen en de wegwerkzaamheden op meerdere plekken in de wijde omtrek. De staf had weer wat wiskundige formules losgelaten op het beschikbare spelersmateriaal en op één na stonden alle aanwezige spelers in de basis. Na wat benauwd gefriemel in de nette vierkante dressroom en de nodige steekhoudende spitsvondige opmerkingen heen en weer mochten we het door de hemel besproeide veld op.
De blauwen met een zwarte keeper en de zwarten met een blauwe keeper leken aan elkaar gewaagd. De hemel had wat vocht verloren op de groene mat en gedurende de wedstrijd bleef het uit de lucht nagenoeg droog maar werd het veld verder bevochtigd door wat geplengde traantjes vanwege het vertoonde spel. Voetbal is een simpel spel, maar het is moeilijk om het simpel te houden zei een grootmeester ooit. Het was simpel om te constateren dat we het vooral onszelf weer bijzonder moeilijk maakten. Vrijwel geen bal werd van bezitter gewisseld zonder daarbij het luchtruim te kiezen. In plaats van het gewilde leder via de grasmat van voet tot voet te laten gaan, kozen we vrijwel altijd voor lange ballen, stiftjes, wippertjes en boogballetjes. Dat die presentjes wat lastiger onder controle te krijgen zijn om enige snelheid in het spel te houden behoeft geen verder betoog. We wonnen hier en daar duels, maar de zogenaamde tweede bal werd standaard en consequent ingeleverd, waardoor de verdediging en onze opa onder de lat door snelle omschakelingen van Buiksloot best een drukke middag hadden. Toch wisten we de gesuikerde thee te halen met een gekoesterde stand van 0-0 onder leiding van een prima fluitende gelegenheidsarbiter.
In de tweede helft een andere fluitist, ook uit de gelederen van de voetballers van de thuisclub, die ook niet slecht floot, maar toch iets meer zijn eigen etiketje op de wedstrijd wilde plakken. Door het beperkte aantal wissels waren we snel uit de wijziging in de tweede helft en werd ons talent from England opgeofferd. De man die in het veld sneller praat dan zijn eigen schaduw is net als velen onder ons niet meer in staat tot het met volle inzet spelen van een hele wedstrijd en aangezien alle onnodige tegendoelpunten in de tweede helft vielen was hij de enige van ons clubje dat vandaag niet verloor aan de Baron de Coubertinlaan. DVC (De Volewijckers Combinatie) Buiksloot was een te kloppen tegenstander, maar helaas waren wij het weer die klop kregen. Waar het aan ligt laat ik graag in het midden, want daar zijn de uitgesproken ervaren meningen sterk over verdeeld. Louis van Gaal zou in steno moeten schrijven en bij lange na niet genoeg hebben aan één notitieblok, wanneer hij het geprutviool zou aanschouwen en het zou willen analyseren. Door een attente aanvaller die wel graag wilde winnen werd onze grabbelaar met de fluorescerende handschoenen met een boogje voor de eerste maal verschalkt, en in plaats van de schouders er onder te zetten gingen de kopjes hangen als tulpen zonder water. Op een enkel kansje na konden we aanvallend zelf geen enkele rol van betekenis spelen en de twee rappe kabouters in de spits waren veelal omsingeld en lastig bereikbaar. Het centrale middenveld leek een no go area, want op een enkele passant na werd er zelden een bezoekende veteraan gesignaleerd. En verdedigend waren we zo druk met elkaars performance dat we meer dan eens man en bal uit het oog verloren. Daarbij moet worden genoteerd dat er ook vele aanvallen wel gepareerd werden door inzet, timing en samenwerking. Een listig genomen corner; een zee van ruimte, niet adequaat optreden en een opstandige lies waren de mix die er voor zorgde dat het afstandschotje van ver buiten de 16 meter toch tot doelpunt kon worden gepromoveerd en de eindstand in het boekje betekende.
Onnodig jammer en wellicht een volgende stap op weg naar de ondergang van het nu al legendarische recreantengroepje. Of we volgende week weer een elftal op de krakkemikkige benen kunnen krijgen valt nog te bezien. Het aantal afzeggers is ruim voldoende voor een dreigend en mogelijk hardnekkig tekort aan mankracht. Ik hoop dat we het tij kunnen keren en nog vele hilarische zaterdagmiddagen mogen ondergaan met als beloning wat vochtig warms en wat overvloedig nat verfrissends. Graag tot snel.
