SV Houten 45+ - FC Weesp/SC Muiden 45+ 3-2

Met schitterende hoge glazen therapeutische schuimdrank en plotseling opdoemende bitterballen vierden we met het gezelschap van prachtige kerels die de tand des tijds krachtiger trachten te bestrijden dan hun gemiddelde tegenstander, onder toezicht van de wijkverpleegster, onze bijna overwinning. Broze tongen beweerden vooraf dat ondanks dat zij van Houten niet zo ver boven ons prijkten op de ranglijst we toch een niet te negeren kans hadden op een nieuw debacle. Hoewel we zeker een derde van de wedstrijd bovengemiddeld aardig speelden kregen de slijktongen toch op detail gelijk.

Het complex van Houten, waar men het kunstgras nog steeds vermijdt, was dankzij de SamsungSamsung snel gevonden en na de groepsknuffel en een bakkie koffie in het ruime clubhuis volgden we elkaar in ganzenpas naar de geschikte kleedkamer. Naast elke topfitte spelers waren we royaal voorzien van minder blakende spelers, waardoor we vanuit de abri langs het veld voldoende wisselmogelijkheden hadden, wat wel een niet overbodige luxe bleek. Op een natuurlijke ondergrond bezaaid met soppig gras spelen was weer even wennen voor de meesten. Zand en aarde smaakt bij het wegtrappen van een bal of een stevig duel toch net even anders dan rubberkogels en zijn volgens de kenners ook minder hallucinerend van werking. Onze keeper was gedurende de wedstrijd verrukt in zijn sas met de zachte landing bij zijn vrijwillige buitelingen, maar al snel plakte er een kruiwagenlading nattige ondergrond onder mijn witte kicksen die het spelen er niet bepaald eenvoudiger op maakte. Ondanks dat het in fruitig felgroen gestoken Houten vanaf het eerste fluitsignaal voortvarend ons doel zocht om een marge in de stand te realiseren waren wij het die bij de eerste de beste en de laatste aanval voor de rust het doel troffen. En daar wis ik de op een haar na gemiste punter van respectabele afstand van een der onzen natuurlijk niet zomaar mee uit. Maar dat was een ambitieuze doelpoging en geen echte aanval. We waren traag en bedeesd en Houten was gretiger, feller in de duels en ze kregen van ons de ruimte om enge dingen te ondernemen. De bewegelijke spits was regelmatig zoek voor het verdedigende kippengaas, maar door grote inzet en opzwepende coaching wisten we de ons te lijf gaande groenlingen vooralsnog van het vege lijf te houden. Door een kleine sidderende verbale schermutseling besloot de leidsman om vlak voor rust een korte afkoelingsperiode in te lassen voor enkele heetgebakerde individuen, waarbij alleen de hoofdrolspelers zelf goed op het vizier hadden waar het nou eigenlijk om ging. Ze mochten gescheiden van elkaar 5 minuten in het doorzonhokje langs het veld in de frisse wind terugkeren op kamertemperatuur en daarna was het theetijd. Of het nu voor of na de thee was dat Houten op gelijke hoogte kwam met de Houten Klazen is mij is alle hectiek ontschoten. Verder ook gezien de manier van spelen verder totaal onbelangrijk; want als je met lammetjespap in de benen speelt dan schreeuw je bijna het onheil over je af.

Ook in het begin van de tweede helft begonnen we slapstick en afwachtend, waar de gastheren duidelijk geen bezwaar tegen hadden. Als we medespelers goed in het oog houden dan is dat hartverwarmend fijn; mits men daarbij de tegenstander niet uit het oog verliest. Met regelmaat waren we het spoor van de tegenstander bijster, maar gelukkig wisten we ons te herpakken en kwam er een positieve flow die het spel op een geheel andere manier beïnvloedde. Het was jammer dat enkelen in die periode al gedwongen onder de douche waren geweest of met hardnekkige kwetsuren aan de kant moesten toekijken, want wat extra voetballend vermogen en inzicht konden we gezien de resultaten uit het verleden best gebruiken. De door de relaxed revaliderende beetje jarige grootmeester professioneel ingeschoten aansluitingstreffer voelde als een Victorie. Ondanks de fanatieke fase daarna waarin we de bovenliggende partij leken wisten we de score geen verdere positief effect mee te geven en bleef Houten spannend counteren.

Een gelijkspel had misschien wel verdiend geweest; al hadden we onszelf uiteindelijk met gemakkelijk weg gegeven tegentreffers de stropdas om gedaan. De douche was aangenaam, het biertje werkte als een antidepressiva, en de bitterbal verzachtte enigszins de bittere pil. Komende week weer eens lekker thuis; ik hoop op positieve inzet en minimale ruis. En natuurlijk de bezonken evaluatie achteraf!