FC Weesp / SC Muiden Veteranen 45+ - Waterwijk 45+ 1-5

Ruim een maand geleden liepen we tegen een ijskoude Waterwijkse nederlaag op in de winderige Polderstad en vandaag mochten we opnieuw proberen om de schade beperkt te houden. De thuiswedstrijd was oorspronkelijk in Muiden gepland, op het kakelverse terrein van onze samenwerkingspartners, maar werd door omstandigheden toch in Weesp afgewerkt. Twee clubs in één team in volstrekte harmonie; gewoon omdat het kennelijk kan. En de afterparty is nu al legendarisch; met dank aan de jeugdige entertainers achter en op de bar.

Hoewel de opvolger van Pelleboer nare natte neerslag had voorspeld, was het prachtig voetbal weer en mochten beide teams een helft last hebben van de laagstaande zon. Dat leverde soms hilarische momenten op in een sportieve wedstrijd onder leiding van een recidivist die al fluitend de juiste toon weer wist te vinden en volgens mij met de juiste egards werd behandeld. Af en toe had hij een moment dat ik dacht “wat doet ie nu?”, maar dat denk ik van mezelf de hele wedstrijd en van de mij omringende voetbalgoeroe’s zeer regelmatig. Het kostte ons wat moeite om in de eerste serieuze wedstrijd na de winterslaap het ritme en elkaar weer te vinden. We hadden een riante reservebank en konden de niet geheel fitte spelers waar nodig uit hun benarde posities bevrijden om ze rust te gunnen of de aftocht te blazen. Als ik iets storend vind in het bejaardenvoetbal dan is het wel slordig en onnodig balverlies. 3 van de 5 tegendoelpunten kwamen voort uit dom geklungel, terwijl de afspeelmogelijkheden voorradig waren. Het eerste pijnpuntje was daar een sprekend voorbeeld van. Helaas overkwam het mezelf later in de middag ook, dus zal ik er maar over zwijgen. Zo’n tegendoelpunt is extra zuur en maakt de wedstrijd vechten tegen de bierkaai. Voorin liep onze laatste aimabele aankoop, van bescheiden formaat en groot van daden zijn beentjes met roze knietjes uit zijn lijf om nog wat tegen te kunnen doen en ondanks dat hij een paar keer angstvallig dichtbij was kon ook hij in de omsingeling geen potten breken. Het tweede tegendoelpunt kwam voort uit een fraaie pass van achteruit die over alles en iedereen heen voor de voeten van een aanvaller viel die wel raad wist met het buitenkansje. We stonden er bij en keken en naar en onze vriendelijke bebaarde duikelaar werd weer verschalkt. Hoewel ik lekker van de zon genoot in de dug out en eigenlijk wel prima zat mocht ik de laatste 5 minuten voor de groene gemberthee toch nog even mee draven. Beetje jammer dat in die periode het derde tegendoelpunt viel, waardoor er nog een extra suikerzakje in de thee moest om de wrange smaak enigszins weg te spoelen.

Na de ruime rustperiode die wel iets weg had van een middagdutje; wat tactische omzettingen en de nodige prietpraat begonnen we als herboren aan de tweede helft. Nou ja, herboren.. In ieder geval met een betere veldbezetting dan in het eerste bedrijf. Bij elke Waterwijker was wel een thuisballer in de buurt, waardoor we het ze toch wat lastiger maakte dan daarvoor. In de eerste helft leek het middenveld wel een verlaten steppe, maar nu werden er toch ook regelmatig volledig blauwen gesignaleerd. Een goed teken en het was direct merkbaar aan het spel. We wisten elkaar wat beter te vinden in de zin van het overspelen van de bal en hier en daar werden er heuse aanvallen geproduceerd. Een poging van het bedrijvige spitsje belande helaas via de paal aan de verkeerde zijde van diezelfde paal, anders was het zomaar een doelpunt geweest! Later in de wedstrijd lukte het ons toch om in gezamenlijk streven een doelpunt te realiseren, maar dat was bij lange na niet genoeg om meer dan de spreekwoordelijke eer te redden. Onze linkshalf had de tweede helft naast een indrukwekkende baard ook indrukwekkend veel ruimte, maar men besloot kennelijk om daar zeer beperkt gebruik van de maken. Al met al was het niet genoeg en aangezien Waterwijk in de tweede helft ook vaker scoorde dan wij was het pleit beslecht. 1-5 is weer een stapje de goede richting in, maar het wordt nu tijd voor sprongen.

De derde helft was buitengewoon buitenproportioneel aangenaam en voor herhaling vatbaar. Helaas klonk daar ook een laatste fluitsignaal anders hadden we er mogelijk nog gezeten.

Wat we de komende weken in januari nog gaan doen is nog niet bekend, maar we worden vast weer goed voorgelicht. De “thuiswedstrijden” zullen zover nu bekend de rest van het seizoen in Muiden worden gespeeld, maar daar maken ze het ook altijd gezellig. Het gerucht gaat dat K3 daar tegenwoordig de bar beheerd. We komen elkaar vast weer tegen..