Diemen 45+ - FC Weesp/SC Muiden 45+ 4-1

We hebben ons geurige best gedaan, maar het was nipt net niet voldoende. Op papier was Diemen sterker; in de realiteit uiteindelijk toch ook wel. We hebben gestreden; lelijke woorden vermeden, maar zijn toch verder van de helling gegleden. Geen woorden maar daden was het credo, maar dat kwam jammerlijk niet geheel uit de stoffige grijze verf. Toch kunnen we terugkijken op een goede wedstrijd, waarin een ieder zijn graantje naar bestedingsruimte bijdroeg. Ondanks de verhuur van onze aanvalsprikkel en de afwezigheid van een paar gelouterde maisstrootjes hadden we toch weer 11 man op de been en nog iets in de pocket er omheen. Niet iedereen had evenveel vut of dezelfde fitheid, maar de wil, de katers, de tijd, de zin en de gelegenheid waren er! Dat Diemen blauwwit gestreept verscheen en wij als gebruikelijk in het frisse herfstblauw deerde niemand, maar dat de eerwaarde met de fluit ook in het blauw liep was voor sommigen een overdosis verwarring. Gelukkig was er ergens nog een vaag gekleurd fleecejasje zodat dat probleem wel simpel te tackelen was.

We mochten aantreden op een keurig kunstgrasveld dat door het jaargetijde langs de randen was versiert met een rijkelijke hoeveelheid najaarsbladeren. De treinen reden gewoon en in het begin hadden wij ook enigszins gezwind de vaart erin. Gedurende de wedstrijd zakten we wat terug naar toeristisch boemeltjesniveau, maar later werd de gashendel weer sporadisch gevonden. Diemen speelde de bal geduldig rond, van links naar rechts en van voren naar achteren en bleef puzzelen om de gaatjes in het defensiehekwerk te ontdekken. Ze waren er wel, maar werden meestal zelf creatief gecreëerd door de behendige sterke spits en zijn stromannen. Diemen was fanatiek, in woord en gebaar, maar ondanks kleine aanvaringen tijdens het spel was het verder een sportieve wedstrijd. De scheidsrechter kon het allemaal door de tand des tijds niet zo goed meer bijbenen; maar dat mag als je de veteranenleeftijd ruimschoots hebt bereikt. Vanzelfsprekend stond hij daar niet moederziel alleen in. Onze met winterhandschoenen getooide keeper had best een drukke middag, maar was er toch grotendeels verantwoordelijk voor dat de eindstand dragelijk bleef. Uiteraard wil ik daar de kordate linie ervoor niet mee tekort doen, want die hebben zeker ook het nodige slecht betaalde werk verzet.

Met een achterstand zaten we in de ruime schone kleedkamer aan een drankje uit vrolijk gekleurde bekertjes en na een kort moment van overdenking gaf de krasse blokfluiter al weer aan dat hij graag verder wilde. Wellicht had hij elders nog een date. Diemen bleek bijna een elftal aan wissels te hebben en wisselde naar hartenlust. Niet elke wissel pakte even goed uit, maar ze bleven de dreigende partij in balbezit. Toch wisten we al rap na de hervatting tegen te scoren, waarbij inzet een niet te verwaarlozen deel was. Hulde voor de kleine eerhersteller. Daarna mochten we nog wat grillen proberen te botvieren, maar we kwamen niet veel verder dan wat ongecontroleerde stuiptrekkingen. Diemen herpakte zich snel en stelde zakelijk en bekwaam de overwinning veilig; waarbij wij helaas niet geheel zondevrij bleken te zijn. Eigen schuld, dikkere nederlaag..

We kunnen in vergelijking met het eenrichtingsverkeer van een week geleden met opgeheven hoofd het feestgedruis in de Weesper kantine betreden, voor diegene die nog een cooling down dansje gaan wagen met een plaatselijke schone. De derde helft is daarmee deze week gesplitst. Een biertje bij Diemen en een paar meer in ons Weesper thuishonk. Ik hoop dat ik vandaag beter dans dan voetbal; maar een biertje gaat er altijd in. We hebben tijd, gelegenheid en zeker zin!