Weesp FC / Muiden SC 45+ - FC Amsterdam 45+ 2-10

Een flink pak slaag op z’n tijd schijnt aangenaam te kunnen zijn en in sommige kringen betalen ze er zelfs riant voor. Het gaat kennelijk aan mij voorbij.. We hadden uitgekeken naar de openingswedstrijd voor het sprankelnieuwe seizoen. Uit onbetrouwbare bron wisten we al dat we in een relatief zware poule terecht waren gekomen, maar de start hadden we ons toch iets anders voor gesteld. De wedstrijd verliep zonder slag of stoot, maar helaas niet voor iedereen schadevrij. Natuurlijk was het een aderlating dat ons brok beton uit de defensie zijn schoenen na pakweg 50 jaar voetballen in de treurwilgen gehangen had; ons baken op het middenveld vanwege chronische medische redenen zichzelf tot supporter heeft gepromoveerd en onze grijze Bonfire uit de aanval zijn geluk bij de jongere veteranen wilde beproeven. Op het middenveld hebben we met een nieuwe aanwinst het ontstane gat behoorlijk weten te dichten, in de verdediging zoekt de vers aangetrokken stalspreekmeester van Britse makelij nog enigszins naar zijn rol en vorm, maar aanvallend is het toch allemaal een beetje behelpen geworden. De derde nieuwe speler zal ook met gemengde gevoelens naar huis vertrokken zijn, want je debuut opluisteren met een 2-10 nederlaag is niet volledig de grootste wens van een nieuwkomer. Een getalenteerde revaliderende speler uit ons eigen midden had zijn groene arbiterstenue afgestoft en nam de fluit gedecideerd te hand, maar kon niet voorkomen dat het aantal spelhervattingen vanaf de middenstip een stuk hoger lag dan gemiddeld. Qua prestatie verdiende hij echter wel de titel Man of the match.                

FC Amsterdam was vergeten om hun tenues in de spelersbus te gooien en men moest dus even heen en weer om het kleinood op te halen alvorens we de eerste aftrap konden verrichten. Of we nou nog niet helemaal uit onze winterslaap waren, maar het begin was slapjes; het bleef wat magertjes en dat deed ons al snel de das om. De fitte, behendige en bewegelijke tropische goedlachse heren in het wit waren ons op alle fronten de baas. Ze voelden zich al vissen in het Weesper water en bezorgde ons goedgehumeurd een kleine kater. Ondanks de verwoede pogingen van onze capabele en aimabele invaldoelman liep de teller gestaag op aan de verkeerde zijde en ondanks een fraaie tegentreffer smaakte de thee een beetje bitter.

De bittere smaak verdween helaas niet na de broodnodige rust, maar werd om diverse redenen alleen maar sterker. Na een korte periode in de tweede helft, waarin FC Amsterdam 3 verse krachten inbracht (onze verse krachten waren afwezig of geblesseerd) liep een net gestarte tegenstander een mogelijk hele nare blessure op toen hij zijn knie verdraaide in een poging om onze wendbare doelman te volgen om de bal te veroveren. Na wat eerste medische zorg door een vrijwilliger uit de rijdende bierhut van het terras en wat teamgenoten, was de ambulance ter plaatse om het over te nemen en de onfortuinlijke pechvogel mee te nemen voor nadere hulp in een medisch centrum. De teller was al wat opgelopen en FC Amsterdam bleef het geknoei en dramatische positiespel van de thuisploeg afstraffen. We konden ook in de tweede helft nog eens fraai tegenscoren, maar het was een poreuze pleister op de gapende bloedende wonde.

Na een moment van uithijgen, na zweten en een verfrissende hete douche om de ellende door het putje te spoelen was het tijd voor een paar kannetjes veteranensportdrank op het knusse terras, waar zichtbaar veel vrijwilligersuurtjes in zijn gaat zitten. We hebben ondanks het verdriet om het verlies de clubkas weer op gepaste wijze gespekt.

Volgende week een extra weekje rust en dan mogen we naar Amsterdam om op het heetst van de dag Real Sranang te gaan bestrijden. Hopelijk zijn we dan wat completer en kent iedereen zijn plekje weer. Spierpijn is fijn…